کد مطلب:77539 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است: «و لقد كنا مع رسول الله صلی الله علیه و آله و نقتل آباءنا و ابناءنا و اخواننا و اعمامنا: ما یزیدنا ذلك الا ایمانا و تسلیما و مضیا علی اللقم و صبرا علی مضض الالم و جدا فی جهاد العدو.» یعنی به تحقیق كه بودیم ما اصحاب با رسول خدا صلی الله علیه و آله كه به كشتن می دادیم پدران و پسران و برادران و اعمام ما را و زیاد نمی كرد در ما مگر ایمان و اعتقاد و تسلیم و انقیاد به احكام خدا و رسول خدا و گذشت و روش بر جاده ی راه و صبر تحمل بر شدت الم و درد و جد و تلاش در جهاد عدو و دشمن را. «و لقد كان الرجل منا و الاخر من عدونا یتصاولان تصاول الفحلین، یتخالسان انفسهما ایهما یسقی صاحبه كاس المنون، فمره لنا من عدونا و مره لعدونا منا.» یعنی به تحقیق كه بود مردی از ما و مردی دیگر از دشمن ما كه حمله می بردند با هم مثل حمله بردن دو اسب نر و شتر نر، در حالتی كه می ربودند از یكدیگر روحهای یكدیگر را و هر یك از آن دو مرد می چشانیدند مصاحب خود را جام مرگ، از شمشیر و نیزه ی، پس دفعه (ای) غلبه از برای ما بود بر دشمن و دفعه ای دیگر از برای دشمن بود بر ما. «فلما رای الله صدقنا انزل بعدونا الكبت و انزل علینا النصر» پس زمانی كه دید خدا صدق و راستی ما را، یعنی آثار صدق و راستی ما را، یعنی آثار صدق و راستی در ما ظاهر شد، فرستاد بر دشمن ما ذلت و شكست را و فرستاد بر ما فتح و نصرت را. «حتی استقر الاءسلام ملقیا جرانه و متبوءا اوطانه» یعنی تا اینكه قرار گرفت و متمكن شد دین اسلام در حالتی كه انداخت منحر گردن [صفحه 338] خود را بر زمین و جا گرفت در وطنهای خود، یعنی در دلهای مسلمانان كه به حسب استعداد فطری موطن اسلام بودند. «و لعمری لو كنا ناتی ما اتیتم ما قام للدین عمود و لا اخضر للایمان عود.» یعنی سوگند به جان خودم كه اگر بودیم ما كه می كردیم آن كاری را كه شما می كنید، از تكاهل و تساهل در امر جهاد، هرگز برپا نمی شد از برای خانه ی دین ستونی و سبز نمی شد در باغ ایمان شاخ درختی. «و ایم الله، لتحتلبتها دما و لتتبعنها ندما.» یعنی سوگند به خدا كه می دوشید از رگهای گردن نفوس خود خون، یعنی سبب جریان خون خود باشید با این حال كه دارید و هر آینه تابع و لازم نفس خود می گردانید ندامت و پشیمانی را، اگر بر این حال باقی باشید، زیرا كه البته مغلوب و منكوب و ذلیل خواهید شد با آن حال. [صفحه 339]
و من كلام له علیه السلام
صفحه 338، 339.